redakcja serwisu Każdy z nas ma swój temperament, który często ciężko okiełznać. Nie omija to także dzieci, które uczą się dopiero okazywania emocji, trzymania ich na wodzy oraz po prostu – radzenia sobie z nimi. Istnieje jednak kilka przesłanek do tego, aby zachowanie pociechy zaczęło nas niepokoić. O jakich mowa? Podpowiadamy.
Czy złość u dziecka jest normalna?
Napady złości są wpisane w dzieciństwo – oczywiście nie ma w tym reguły, bywa, że dziecko jest nadzwyczaj spokojne – niemniej z reguły, kiedy dziecku brakuje perspektywy często wpada w niemoc. Ta przejawia się krzykiem, często tupaniem, ściskaniem pięści etc. Dzieci w wieku 7-8 lat jeszcze nie potrafią kontrolować swoich impulsów, więc jest to w pełni usprawiedliwione. Ujarzmianie emocji i umiejętność ich przykrywania nabywamy wraz z rozwojem. Uczymy się kontroli swojego ciała, staramy się nie pokazywać burzy nerwów, jakie nami targają. Wszystko przychodzi z czasem. Są jednak symptomy które świadczą o tym, że powinniśmy baczniej obserwować swoje dziecko, albo poprosić o pomoc specjalistę.
Kiedy napady gniewu u dzieci powinny zaniepokoić rodzica
Dzieci, które nie ukończyły jeszcze 8. roku życia często miewają napady złości. Krzyczą, bywają agresywne, są po prostu bardzo ekspresyjne. O ile jest to wpisane w dorastanie, o tyle jeśli pojawia się to zbyt często, powinno to zwrócić naszą uwagę. Konieczna jest już baczniejsza obserwacja lub udanie się do specjalisty wówczas, kiedy dziecko owe napady przejawia po ukończeniu 8. roku życia. Jeśli nasza córka lub syn cały czas mają niekontrolowane napady złości, także w miejscach publicznych, które są gwałtowne, to w tym momencie pojawia się już sytuacja w której powinniśmy zainterweniować. Napady furii dziecka mogą mocno zdestabilizować sytuację w domu, skutecznie ją zakłócać. Nie bez znaczenia pozostaje to, że dziecko w napadach agresji może wyrządzić sobie krzywdę. Zwróćmy także uwagę na to, co o dziecku uważają nauczyciele. To ważne, jak zachowuje się ono poza domem. Nasz niepokój powinno wzbudzić także zachowanie wskazujące na brak umiejętności nawiązywania relacji społecznych, utrzymywania przyjacielskich stosunków z rówieśnikami z uwagi na agresywną, trudną postawę naszego dziecka.
Wizyta u specjalisty pomoże odkryć przyczynę zachowania dziecka. Wpływ na tego typu zachowanie może mieć szereg czynników, w tym także jakieś traumatyczne przeżycie. Czasem proces nauki ujarzmiania emocji jest długotrwały, ale przy odpowiedniej dawce cierpliwości i fachowej diagnostyce, pomożemy naszemu dziecku na tyle, ile tylko jest to możliwe.
